اخبار

از نوشته‌های فرهنگی و ادبی فضل‌الله رضا (۱۲۹۳-۱۳۹۸) چنین برمی‌آید که این مرد علم‌پیشه، در طول قریب به یک قرنی که بیش از هفتاد سالش را فرسنگ‌ها به‌دور از سرزمین مادری گذراند، دلش با ادبیات و به‌ویژه با شعر فارسی می‌تپیده است.

مهدوی دامغانی در تابستان ۱۳۲۴، پس از گذراندن تحصیلات حوزوی در زادگاهش (مشهد) تا پایان دورۀ «سطح»، به تهران آمد و دانشجوی دانشکدۀ معقول و منقول (الهیات) شد. پس از پایان دورۀ لیسانس (خرداد ۱۳۲۷)، به این نتیجه رسید که بهتر است لیسانس دیگری هم از دانشکده‌ای دیگر بگیرد.

دکتر سید محمدحسن حائری ‌ــ‌که این یادداشت را، به معنای کلمه، «به‌بهانۀ» دهمین سالگرد درگذشت ناگهانی او می‌نویسم ـ برای چند نسل از دانشجویان رشتۀ زبان و ادبیات فارسیِ دانشگاه علامه طباطبائی نمونۀ اعلای ‌استاد اثرگذار و به‌یادماندنی بود.